Norsk Ordbog (1873) av Ivar Aasen
    Kinn, f.
      1) Kind, Side paa et Ansigt. (Tildeels vaklende i Kjøn mellem f. og n.). G.N. kinn, f.
      2) en Bjergside, en høi Skraaning. Valders. Ellers i nogle Stedsnavne. Jf. Durakinn og Kinnung.