N
orsk
O
rdbog
(
1873
) av
I
var
A
asen
vimra
, v.n. (ar), 2, vandre blindt hen, tumle, gaae vild (= vima); ogsaa: bære sig taabeligt ad. Shl. Sdm. Hall. og fl. (Paa Sdm. vimbre).
Vimring
, f. Omtumlen osv.